رضوانی با حضور در خبرگزاری مهر:
فدراسیون شنا هستیم اما استخر نداریم، سه فدراسیون داریم با یك بودجه
اسب من: رئیس فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو با اشاره به مشكلاتی كه این فدراسیون پایه دارد، اظهار داشت: با اینكه متولی اصلی شنا هستیم اما در كل كشور استخرهای زیادی نداریم و یك دایو استاندارد داریم.
گروه ورزشی - خبرگزاری مهر: كشورهای توسعه یافته در ورزش با شناخت درست و عمیق از آوردگاه های بزرگی چون المپیك و بازی های آسیایی به اهمیت مدال های توزیع شده در ورزش پایه پی برده اند و با سرمایه گذاری بر روی این رشته ها، صعود قابل ملاحظه ای در رده بندی نهایی این دو رویداد داشته اند.
در المپیك ۲۰۱۶ ریو در دوومیدانی ۴۷ مدال و در شنا ۳۴ مدال طلا توزیع شد و در رتبه های بعدی كشتی، دوچرخه سواری و ژیمناستیك هركدام با ۱۸ مدال سهمی در جدول مدال ها داشتند. پرسش این است كه سهم ورزش ایران از این تعداد مدال چقدر است؟
نكته جالب اینكه كاروان ۶۴ نفره ایران در المپیك ریو موفق شد ۳ مدال طلا، یك نقره، ۴ برنز و مجموع ۸ مدال كسب كند در صورتیكه مایكل فلپس به تنهایی در شنا، ۵ مدال طلا و یك مدال نقره به دست آورد و این نشان از اهمیت و تأثیر رشته مهمی مانند شنا دارد.
آریا نسیمی شاد شناگر ۱۷ ساله ایران موفق شد با وایلد كارت در المپیك ریو حضور داشته باشد و همان زمان صحبت هایی درباره استعداد بی نظیر آریا در رسانه ها شكل گرفت اما حال در فاصله یك سال تا المپیك توكیو آریا نسیمی شاد كجاست؟ آیا شنای ایران از كمبود استعداد و نیروی انسانی رنج می برد یا مشكل جای دیگری است؟
با وجود تلاش هایی كه صورت گرفته اما هنوز شنا ایران به جایگاهی مناسبی در آسیا و جهان نرسیده است. هر چند واترپلو بعد از ۱۲ سال و سه دوره غیبت در بازی های آسیایی با هدایت السكاندر چیریچ موفق شد مدال با ارزش برنز را بعد از ۴۴ سال برای ایران كسب كند.
این مدال هم هر چند پرارزش و قابل تقدیر بود اما نتوانست نگاه ها را به سمت این ورزش جلب نماید و مسئولان بعد از تبریكات معمول باردیگر بی توجهی ها را شروع كردند و در سال منتهی به مسابقات كسب سهمیه المپیك و در صورتیكه رقبا در حال آماده سازی هستند، فدراسیون ایران در حال جنگیدن برای در اختیار داشتن استخر آزادی، تنها استخر استاندارد در كل كشور است.
همه این مشكلات بهانه ای شد تا محسن رضوانی رئیس فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو با حضور در خبرگزاری مهر به تشریح وضعیت این فدراسیون و مشكلات معضلات آن بپردازد.
* زمانِ مدیران ورزشی صرف حاشیه ها می شود
ورودم به فدراسیون با مشكلات زیادی همراه بود. اوضاع بهم ریخته بود و سامان دادن به آن وقت زیادی می خواست. در پنج سال قبل بسیار اذیت شدم و بهتر است بگویم پیر شدم. اگر كار را در كنار یك مدیر با تجربه تر آغاز و در كنار او آموزش می دیدم بهتر بود. الان متوجه می شوم كه لغت تجربه چقدر مهم می باشد. زمانیكه خارج از گود قرار دارید فضا متفاوت می باشد اما به محض ورود به گود تازه متوجه بسته بودن فضا می شوید. بسیاری از زمانِ مدیران ورزشی صرف این حاشیه ها می شود. دلیلش هم این است كه وقتی می خواهید كار بزرگی انجام دهید هستند افرادی كه می خواهند شما را پایین بكشند و اجازه ندهند كار كنید.
* پرداخت بدهی ها زمان زیادی از ما گرفت
قبل از ورود به فدراسیون و قبول مسئولیت و در زمان آقای مرادی حدود چهار سال دبیر فدراسیون بودم اما كار اجرایی نمی كردم. همینطور مدیر فنی تیم ملی هم بودم و حتی در سال اول كاپیتان تیم ملی بودم و بازی می كردم. بعد از رفتن آیت اللهی، جعفری به فدراسیون آمد، فدراسیون اوضاع نابسامانی داشت، او آمد و من به همراه سمیع زاده در كنارش بودیم و با تمام وجود تا ساعت ۱۰ شب كار می كردیم كه بتوانیم بدهی های فدراسیون و مسائلی كه وجود داشت را حل و فصل نماییم. در زمان قبول مسئولیتم حدود سه میلیارد و چهارصد میلیون تومان بدهی وجود داشت و حساب فدراسیون هم مسدود بود. بحث قراردادهایی كه با مربیان خارجی بسته شده بود هم مطرح بود اما خدا را شكر این مسائل را برطرف كردیم.
* با رفاقت و دوستی مانع شكایت مربی كرواسی شده ایم
از قبل مبلغی را به مربی كرواسی بدهكار بودیم، رقمی معادل سالانه ۳۶ هزار دلار كه برای دو سال بسته شده بود و فقط چهار هزار دلار آن پرداخت شده است كه تا به امروز با رفاقت و دوستی توانسته ایم مانع شكایت او شویم. با روابطی كه در یك سال قبل با كرواسی به وجود آورده ایم اساسا جلوی شكایت او را خواهیم گرفت ولی اگر شكایت كند كم تر از یك هفته باید با خسارت سالانه بدهی او را تسویه نماییم.
* به واسطه ارتباطات بین المللی موفق به رفع تعلیق شدیم
درست است كه با رفتن جعفری و نیك بین سرپرستی فدراسیون را پذیرفتم اما اگر الان با چنین پیشنهادی مواجه می شدم هیچگاه نمی پذیرفتم چون كه احتیاج به تجربه بیش تری داشتم. فدراسیون تعلیق بود و اجازه فعالیت های بین المللی را نداشتیم اما در گام های اول به واسطه ارتباطات بین المللی، موفق به رفع تعلیق شدم. بعد از آن سفر حسین المسلم كه تمام مسئولیت ها بر عهده او بود سفری یك روزه به ایران داشت و بعد از بازدید و برگزاری جلسه در فدراسیون، با لطفی كه به من داشت سبب رفع تعلیق فدراسیون شد. تا پیش از رفع تعلیق اجازه حضور در هیچیك از فعالیت های بین المللی را نداشتیم اما بعد از رفع تعلیق وارد فضای بین المللی شدیم.
* چونه بودجه فدراسیون شنا كوچك گرفته شده است
متأسفانه چونه بودجه فدراسیون شنا همیشه كوچك بوده است. سه رشته المپیكی شنا، شیرجه و واترپلو را تحت پوشش داریم كه هر كدام در مقیاس با سایر رشته ها یك رشته جدا شمرده می شود. واترپلو را باید با والیبال، شنا را با دوومیدانی و شیرجه هم مانند رشته ای سبك تر مانند بدمینتون یا اسكواش مقایسه كرد اما هیچ گاه بودجه فدراسیون را به چشم سه رشته ورزشی جدا حساب نكردند چه در كمیته ملی المپیك چه در وزارت ورزش. این فضا سبب شد تا از كلاس های آموزشی برای جذب اسپانسر استفاده نمائیم. در غیر این صورت به هیچ وجه كار پیش نمی رفت.
* بعد از بازی های المپیك و آسیایی همه چیز فراموش می شود
در حال حاضر در ورزش های پایه دارای مشكلات اساسی هستیم و تا این سه رشته درست نشود و از ثبات بهره نگیرد، ورزش كشورمان هیچ گاه در دنیا (به غیر از اتفاقات خوب در ۲۰۱۲ كه سه مدال طلا در كشتی فرنگی و غیره كسب كردیم) موفق نخواهد شد. فدراسیون جهانی شنا بیشترین مدال را در المپیك به دست می آورد و با اختلاف یك یا دو مدال از دوومیدانی جلوتر هستیم و این بعنوان یك پیروزی در كنگره فدراسیون جهانی شنا كه بیشتر از ۲۰۶ عضو دارد محسوب می شود. كسب مدال در المپیك نیازمند فكر و برنامه ریزی بلندمدت است، به محض اتمام المپیك همه صحبت ها برای برنامه ریزی در المپیك بعدی است اما خیلی سریع همه چیز فراموش می شود. حدود یك سال از بازی های آسیایی جاكارتا گذشته است و اساسی ترین مشكل ما هم اكنون استخر است!
* از نظر نیروی انسانی و استعداد غنی هستیم اما...
صادقانه بخواهم بگویم از نظر استعداد و نیروی انسانی شك نداشته باشید كه غنی هستیم. در یكی از شهرهای زاهدان عكسی برایم ارسال شد كه پسری حدود ۱۲ ساله از ارتفاع ۱۵ متری با سر به آب شیرجه می زند. در دنیا نمی توان چنین شجاعتی را پیدا كرد. حال شما این افراد را پرورش دهید و از آنها استفاده كنید. شك نكنید تا چهار سال دیگر در صورت حمایت قهرمان دنیا خواهیم شد.
* مربی آمریكایی مطمئن به كسب نتیجه با شناگران ایرانی است
برای به خدمت گرفتن مربی آمریكایی كه با دستمزد ۱۲ هزار دلار در دبی مشغول به فعالیت بود وارد رایزنی شدیم اما بنابر دلایلی موفق به جذب او نشدیم. او بسیار علاقمند بود در ایران حاضر شود و حتی گفت حاضر است حدود یك سومِ حقوقش در دبی را دریافت كند اما در قراردادش ذكر شود در صورت راه یابی ۴ نفر از شناگران ایرانی به المپیك مقداری به حقوقش افزوده شود. جالب است بدانید كه او درخواست در اختیار داشتن شناگران تهران را داشت نه كل كشور، یعنی تا این اندازه اطمینان داشت كه می تواند با بازیكنان ایرانی به نتیجه برسد. حال او هدایت تیم ازبكستان را برعهده دارد. به هر حال توانایی و استعداد در شنا وجود دارد اما بنا بر مشكلات و محدودیت ها، هر فردی كه در فدراسیون شنا حضور داشته باشد مجبور است به صورت گلخانه ای فعالیت كند.
* درخواست عجیب مدیر ارشد ورزش كشور
قبل از بازی های آسیایی ۲۰۱۴ یكی از مدیران ارشد ورزش كشور به من اظهار داشت كه باید در بازی های آسیایی در عرصه شنا مدال بگیریم. ابتدا فكر كردم شوخی می كند. مگر می شود در عرض ۳ ماه تا بازی های آسیایی، شناگر را برای كسب مدال آماده كنیم؟
* بدون همكاری آموزش و پرورش موفقیت در ورزش ممكن نیست
اگر بخواهیم كار بزرگی در شنا انجام و زمینه را مهیا نماییم این امر فقط با آموزش و پرورش امكان دارد. ما به تنهایی نمی توانیم چون كه استخر و زمانبندی نداریم، شناگران احتیاج به شنای روزانه دارند. هزار بار تاكید كرده ایم كه ورزش های پایه باید در آموزش و پرورش الزامی شود، مانند طرح سباح. برای مثال دانش آموزان تا كلاس پنجم شنا كنند و بعد از آن رشته مورد علاقه خویش را انتخاب كنند. مطمئن باشید با این طرح بعد از گذشت ۸ سال به نتیجه خواهیم رسید. این كار سبب می شود پایه سازی خوبی در دانش آموزان برای ورود به سایر رشته های ورزشی شكل گیرد.
* طرح سباح زمین خورد
طرح سباح طرحی بود كه سال ۸۵-۸۶ در دوره كیومرث هاشمی اجرا شد. قرار بر این بود دانش آموزان تا پیش از ورود به كلاس چهارم شنا را آموزش دیده باشند. اما هنوز بدهی های آن به بخش خصوصی باقی مانده است. كاری را بدون ساختار شروع كردند. اصل كار را می پسندم ولی باید حتما در فدراسیون تفاهم نامه ای نوشته می شد و از برخی از مربیان شنا برای این كار استفاده می شد. طرح خوبی بود اما نیمه كاره آغاز و بعد از حدود دو سال زمین خورد. در بعضی از استان ها و شهرستان ها همچنان این طرح مطرح است ولی دیگر اصلی به نام طرح سباح از بین رفت. اجرای طرح های این چنینی به ورزش كشور كمك خواهد نمود اما متأسفانه ما از آغاز سال گرفتار استخر آزادی هستیم!
* كار سختی برای جذب مربی خارجی داریم
رایزنی ما برای جذب مربی با كرواسی همچنان ادامه دارد. رئیس كمیته ملی المپیك كرواسی در ایران حاضر شد. با دو مربی هم رایزنی داشته ایم و حتی مبلغ آن مشخص و صالحی امیر هم قول مساعد به ما داده است اما با توجه شرایط ایران، مربیان خارجی خیلی سخت می پذیرند تا با این شرایط كنار بیایند و در ایران حضور داشته باشند. به سبب تحریم های ظالمانه و فضاهایی كه از بیرون وجود دارد برای حضور در ایران نگرانی دارند و همین كار را برای ما سخت كرده است.
* در واترپلو كار بزرگی انجام دادیم
كاری كه در واترپلو انجام شد كار بسیار بزرگی بود. حال به جایی رسیده ایم كه كشور كره جنوبی برای ما بلیت تهیه می كند و ما در كشور آنها حضور پیدا می نماییم. اگر مدال واترپلو گرفته نمی شد شرایط برای ما خیلی سخت می شد. سال قبل در شنا دو ركورد ملی زده شد. در شنا هم رو به پیشرفت هستیم. سینا غلامپور در ۱۰۰ متر و بنیامین قره حسنلو در ۵۰ متر ركوردهای خوبی زده اند. ركورد زیر ۲۳ ثانیه یك ركورد استاندارد در دنیا است و این ركوردها سبب دیده شدن در دنیای شنا می شود.
* پیشینه خوبی در واترپلو داشتیم
در واترپلو پیشینه ای خوبی داشتیم و همیشه نزدیك به كسب پیروزی بوده ایم. سال ۱۹۹۸، نتیجه را ۹ بر ۸ به ژاپن واگذار كردیم كه یكی از بدترین روزهای زندگی ام بود. اگر پیروز می شدیم حتما مقام دوم را كسب می كردیم. سال ۲۰۰۲ هم داور تیم ما را بازنده كرد كه اگر آن بازی را پیروز می شدیم به فینال راه می یافتیم. همیشه نزدیك به مدال بودیم و این ذهنیت در بچه های واترپلو وجود داشت كه پیروزی امكانپذیر است. در شنا هم در حال روی دادن یك اتفاق خوب هستیم. شكستن این ركوردهای ملی سبب شادمانی خانواده شنا است. البته شیب رشد ما در شنا در چند سال قبل كند بوده است.
* در كمپ اصلی ایتالیایی ها ساكن شدیم
الكساندر چیریچ به مدت ۷ سال در ایتالیا بازی كرده است و می گفت سابقه نداشته كه ایتالیایی ها تیم ملی كشوری را در كمپ اصلی خود راه دهند. اما تیم ملی واترپلوی ایران در كمپ اصلی ایتالیا مستقر شد. تمام اینها به سبب ارتباطاتمان با ایتالیایی ها بود. بدون پرداخت مبلغی در كمپ اصلی آنها مستقر شدیم اما در ایران جایزه ما گرفتن استخر آزادی بود! در ۴۰ سال قبل هم حتی تیم ملی چین سابقه بازی تداركاتی با ما را نداشته اما قبل از بازی های آسیایی موفق به انجام این كار شدیم و با چینی ها دیدار تداركاتی برگزار كردیم. سختی های زیادی در این راه كشیدیم.
* به چین باختیم چون نمی خواستیم تاكتیك مان مان لو برود
زمانی كه تیم ملی در بازی دوستانه مقابل چین ۱۶ بر یك نتیجه را واگذار كرد مورد انتقادات بسیاری قرار گرفتیم در صورتیكه این یك بازی دوستانه بود و سرمربی تیم ملی نمی خواست كه تكنیك های وی مقابل حریف لو برود. چین حریف اصلی ما در بازی های آسیایی بود و ما نباید تكنیك ها و شگرد اصلی خود مقابل آنها را لو می دادیم. حتی سرمربی تیم ملی چین، قزاقستان و ژاپن را حریفان اصلی خود در بازی های آسیایی، اعلام نموده بود. در نهایت ما موفق شدیم در بازی های آسیایی چین را شكست دهیم و مدال برنز را كسب نماییم. نقش روانشناس هم در كنار تیم بسیار تأثیرگذار بود و توانست كمك بسیاری به ملی پوشان كند. یك كار تیمی سبب شد تا ما تیم چین را شكست دهیم و به مدال برنز دست یابیم. اگر بتوانیم در سال تیم ملی را به دو، سه سفر اعزام نماییم و حقوقشان را هم بموقع پرداخت نماییم چك سفید امضا می دهم كه تیم ملی در دور بعد بازی های آسیایی در فینال حضور خواهد داشت، شك نكنید.
* چیریچ تأیید كند تیم ملی را به توكیو اعزام خواهیم كرد
اعزام به المپیك ۲۰۲۰ سوالی است كه بازیكنان واترپلو هم مطرح می كنند، در جلسه ای به آنها گفتم كه مرجع ما برای اعزام، كادر فنی است. اگر چیریچ تأیید كند تیم را به المپیك اعزام خواهیم كرد. همانطور كه در بازی های آسیایی چیریچ تأیید و تیم اعزام شد. فقط یك تفاوت وجود دارد و آن این است كه برای اعزام به بازی های آسیایی تیم سفرهای خوبی داشت و حقوق بازیكنان پرداخت می شد اما هم اكنون این امكان وجود ندارد. حداقل برای اعزام به یك سفر به ۸۰۰ میلیون تومان نیاز داریم كه این كار با عنایت به شرایط اقتصادی امكانپذیر نیست. مملكت تحت فشار هست و ما هم باید آنرا درك نماییم. به بازیكنان گفته ام كه تمرینات خویش را انجام دهند و انگیزه داشته باشند و در صورت تأیید چیریچ تیم را به بازی های المپیك اعزام خواهیم كرد.
* واترپلوئیست ها نباید خویش را با والیبال و فوتبال مقایسه كنند
بازیكنان واترپلو بعد از كسب مدال بازی های آسیایی توقعاتی داشتند كه هنوز عملی نشد. به آنها حق می دهم اما آنها هم باید شرایط را درك كنند و به چیزهایی كه رسیده اند قانع باشند، مانند معافیت سربازی. نباید خویش را با والیبال و فوتبال مقایسه كنند. من بین سه رشته شنا، شیرجه و واترپلو هیچ تفاوتی نمی گذارم. شنا ورزشی خاصی است اما هم اكنون واترپلو موفق به كسب نتیجه شده است. در اردویی كه تیم ملی را به كره جنوبی اعزام كردیم تمام هزینه ها همچون پول بلیت را كره ای ها پرداخت كردند.
* «كوله» را بیاوریم انتقاد خواهند كرد
دو، سه سبك در واترپلو وجود دارد كه یكی از آنها سبك صربستانی ها است. كوله، تمركزش بر روی پایه سازی است و شاگردان خوبی را هم تربیت كرده است. قرار بود شش ماه در سال در ایران حضور داشته باشد و شش ماه هم در صربستان. یكی از كارهایی كه باید انجام دهیم تا به قهرمانی برسیم حضور كوله در ایران است كه فقط كار او پرورش مربی و بازیكنان است ولی ما باید حقوق و مزایای او را با سایر موارد در نظر بگیریم، همین كار را سخت می كند و در كنار واترپلو ما شنا و شیرجه را هم داریم. باید ابتدا به شنا برسیم. بعد از آوردن مربی شنا نوبت واترپلو هم خواهد رسید. اگر من بخواهم كوله را هم به واترپلو تزریق كنم ابتدا خود خبرنگاران انتقاد خواهند كرد كه چرا هنوز مربی خارجی به شنا اضافه نشده دو مربی خارجی در واترپلو حضور دارد. كار سختی در پیش داریم.
* یك شیرجه رو را به یكی از كمپ های خوب دنیا اعزام خواهیم كرد
سمیع زاده از سال قبل شیوه تمرین های تیم ملی را تغییر داده است. همینطور از كوتروویچ بعنوان مشاور در كنارتیم شنا استفاده می نماییم. سمیع زاده با چند مربی خوب دنیا در حال مشاوره و مشورت است اما حضور یك مربی خوب خارجی می تواند عامل انگیزه باشد. اتفاق خوب دیگر در شیرجه این است كه توانستیم با هزینه فدراسیون جهانی یك شیرجه رو را به یكی از كمپ های خوب دنیا اعزام تا با مربیان اسپانیایی و یك مشاور آمریكایی تحت نظر باشد؛ همان مربی ای كه سینا غلامپور در كمپ مالزی زیر نظر او تمرین می كند. غلامپور در هفته ابتدایی حضورش به سبب سنگینی تمرینات قصد بازگشت به ایران را داشت. مربی او عنوان نمود اگر غلامپور یك سال تحت نظر او بود با بدنی كه دارد می توانست زیر ۴۹ ثانیه شنا كند كه این یك رؤیا برای شنای ایران است.
* به سبب بودجه كم، مجبوریم گلخانه ای كار كنیم
ما هم اكنون به صورت گلخانه ای در حال فعالیت هستیم. امیدوارم امسال برای نخستین بار بتوانیم دو سهمیه B كسب نماییم. در حال رایزنی هستیم تا یكی از شیرجه رو های خویش را به مدت یك سال به چین اعزام نماییم. این شیرجه رو می تواند با انجام تمرینات به مدال نائل شود كه یك اتفاق بزرگ هم در شیرجه رقم بخورد اما متأسفانه به سبب اینكه بودجه فدراسیون شنا كم است ما نمی توانیم سرمایه گذاری بیشتری بر روی تعداد زیادی از شیرجه روها داشته باشیم. بنا بر این به صورت گلخانه ای عمل می نماییم. ما تنها یك دایو استاندارد شیرجه در كشور داریم آن هم در استخر آزادی. به هر حال ما پیشرفت داشته ایم اما امیدوارم به روزی برسیم كه به ركوردهای آسیایی و جهانی دست یابیم و یك اتفاق خوب در شنا رقم بخورد و این آرزوی من است.
* اولویت با رشته های مدال آور است
در سال جاری به سبب مشكلات اقتصادی همه فدراسیون ها تحت فشار هستند و بودجه هم ۶۰- ۷۰ درصد كاهش پیدا كرده است. برنامه و رویكرد ورزش بر روی رشته هایی است كه در المپیك شانس كسب مدال دارند و این هم یك واقعیت است. بودجه هم یك مسئله است. ما اگر بخواهیم یك مربی خارجی را در اختیار بگیریم باید هزینه زیادی برای دستمزد مربی و هزینه های جاری او كنار بگذاریم و همین شرایط را سخت می كند. ما ارتباط خوبی با كرواسی داریم و همین سبب شده تا آنها تیم جوانانشان را به ایران بیاورند تا یك اردو با بچه های ما برگزار كنند. اگر بتوانیم چنین كارهایی انجام دهیم و آنها را به كشور بیاوریم اتفاق بزرگی است. برای گرفتن مربی در تلاش هستیم و این را هم بدانید كه از یك مشاور در كنار تیم های ملی استفاده می نماییم.
* درد ورزش مشكلات سخت افزاری است
یكی از دردهای ورزش، مشكلات سخت افزاری است، دردی كه در شنا بسیار پررنگ است چون استخرها درآمدزا هستند. صادقانه بگویم از ۳۱ استان كشور شاید فقط ۴ استان استخر در اختیار دارند. خنده دار است كه تنها یك استخر در اختیار هیئت ها است. زمانی كه هیئت كردستان استخری ندارد آنها باید كجا تمرین كنند؟ استخر استاندارد هم در كل كشور شاید زیر ۱۰ عدد باشد. بعد از برگزاری مسابقات قهرمانی كشور، شناگران برتر را انتخاب و زیر نظر مربیان تمرین می كنند اما این مسئله بدون سخت افزار امكانپذیر نیست. بارها اعلام نموده ام كه مالكیت استخر را نمی خواهیم اما در روز چند ساعت استخر را در اختیار ما قرار دهند یا حداقل چند خط در اختیار ما بگذارند. بیشتر اوقات در حال جنگیدن برای گرفتن استخر هستیم. چند استان داریم كه استخر در آنها نهادینه شده مانند اصفهان، زنجان، مشهد و ناخودآگاه مركز شنای ما همین چند استان می شوند.
* چطور از ملی پوش برای آمدن به خانه خودش ورودی دریافت كنیم؟
گرفتن ورودی برای ورود به مجموعه ورزشی آزادی هم مشكلاتی برای شناگران بوجود آورده است. شناگری كه حدود ۲۵ كیلومتر را طی می كند تا به آزادی برسد باید چیزی هم به او بدهیم اما حال باید ورودی ۵ هزار تومان را پرداخت كند تا بتواند وارد مجموعه شود. اینها مشكلاتی است كه ما با آنها دست به گریبان هستیم. ورزشكار ملی كه در اردوها حاضر می شود دیگر آنجا را خانه خود می داند مگر می توانیم از آنها پول دریافت كنیم؟ ذهنیت مدیران ورزشی با مدیران شهرداری بسیار با یكدیگر متفاوت می باشد. مگر می شود مدیری كه شهرداری چی بوده بعنوان مدیر ورزشی استفاده شود؟ همین می تواند سبب صدمه رساندن به ورزشكاران شود. برای مثال شناگر با استعدادی كه با مترو در محل تمرینات حاضر می شد حال به سبب نداشتن ورودی نمی تواند به آزادی بیاید در مقابل شناگر بی استعدادی كه با پول خانواده شرایط برای او مهیا می شود! اینها سبب از دست رفتن استعدادها و انگیزه ها خواهد شد.
* در سال منتهی به المپیك درحال جنگیدن برای استخر هستیم
مشكلات ما یكی دو تا نیست. حتی بحث تعمیر و نگهداری استخر هم برعهده فدراسیون است. در صورتیكه اینها را باید سازمان تجهیز و توسعه امكان ورزشی انجام دهد. زمانی كه ۶۰۰ میلیون تومان از ما اجاره دریافت می شود باید تمام این مشكلات را هم آنها حل كنند اما این كار را نمی كنند. در سال منتهی به مسابقات انتخابی المپیك به جای اینكه تمام تمركز ما باید روی اردوها و تمرینات ملی پوشان باشد در حال جنگیدن برای گرفتن استخر هستیم.
* هدفمان توجه بیشتر به بخش بانوان است
هدف ما توجه به بخش بانوان بود. ساعاتی از استخر ۹ دی را به بانوان اختصاص دادیم كه حاشیه های بسیاری داشت اما این كار را انجام دادیم. مسابقاتی در بخش بانوان برگزار كردیم كه سابقه آن وجود نداشت مانند قهرمانی كشور. اگر كشورهایی راغب باشند ما مسابقات بین المللی را برگزار خواهیم كرد.
* ورزش ایران جز ۸ ورزش دنیا قرار خواهد گرفت اگر…
حرفم با مردم و مسئولان این است زمانی ورزش ایران در میان ۸ ورزش دنیا قرار خواهد گرفت كه در رشته های شنا و دوومیدانی به صورت برنامه ریزی شده و گسترده به مدال برسیم. در رشته های مدال آور هستیم كه در دنیا توجه خاصی به آنها نمی گردد. امیدوارم روزی فرا برسد كه در شنا و دوومیدانی به مدال دست یابیم. آن زمان موقعی است كه ورزش ایران دارای یك پایه درست شده باشد. اگر منتظر كسب مدال در المپیك هستید باید بگویم اگر از فردا كار اساسی و برنامه ریزی شده را آغاز نماییم سه دوره دیگر در المپیك یعنی حدود ۱۲ سال دیگر به مدال می رسیم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب