نگاه حرفه ای هاشمیان در فوتبال آماتور ایران
به گزارش اسب من، واکنش های اخیر نسبت به تصمیم وحید هاشمیان در ارتباط با قراردادن وحید امیری در فهرست مازاد پرسپولیس مشخص کرد فوتبال ایران همچنان آماتور است.
سرویس ورزش مشرق - امروزه در فوتبال جهان سن جذب بازیکنان درجه یک برای حضور در سطح اول رده باشگاهی به زیر ۲۰ سال تقلیل پیدا کرده اما در فوتبال باشگاهی کشورمان همچنان بر سر چرایی کنار گذاشتن یک فوتبالیست ۳۷ ساله جنجال به پا می شود.
از زمان تشکیل اردوی پرسپولیس در ترکیه و حضور بازیکنان این تیم در کمپ ارزروم (در اواسط تیر ماه) تابحال به نظر می آید مهلت چهل و چند روزه برای شناسایی بازیکنان پرسپولیس توسط مربی بادانشی همچون وحید هاشمیان فرصت مناسبی بوده باشد که در این مدت از بین بازیکنان سن و سال دار تیمش وحید امیری را کنار گذاشته و اعلام نموده باید در فهرست مازاد پرسپولیس قرار بگیرد.
وحید امیری متولد فروردین ۱۳۶۷، سی وهفتمین سال زندگی خویش را سپری کرده و حالا تقریبا در میانه های رسیدن به سن ۳۸ سالگی است. فوتبالیست با اخلاق و قابلیت که ظرف سالیان اخیر بخصوص یکی دو سال قبل با مصدومیت های شدید از ناحیه مهره های کمر، زانو، همسترینگ و مواردی از این دست مانند مچ پا دست و پنجه نرم کرده و مشخصا علایم ورود به سنین خداحافظی از سطح حرفه ای فوتبال را در او میتوان دید.
رویکرد برخی کارشناسان و هواداران در فضای رسانه و رسانه های اجتماعی نسبت به این که وحید هاشمیان را سرمربی بی معرفت یا نامهربان در قبال ستاره پرفروغی همچون وحید امیری خطاب می کنند اساسا با رویکرد علمی و فوتبالی روز جهان کاملا مغایرت دارد.
وحید هاشمیان در آخرین صحبت های خود در نشست قبل از بازی اول لیگ برتر هم در این خصوص اظهار داشت: من وحید امیری را به شکل شخصی بسیار دوست دارم. در مورد فنی بازیکن بسیار خوبی بوده و در تیم ملی هم بازیهای خوبی انجام داده است، اما گاهی باید برای منافع تیم تصمیم بگیریم. ما در هر پست می توانیم دو بازیکن داشته باشیم، چون محدودیت فهرست و زمان داریم. اگر ما تصمیمی می گیریم شخصی نیست.
«آیا رفتاری که با وحید امیری در تمرینات پرسپولیس شده، در شأن این بازیکن بوده است؟»، هاشمیان در واکنش به این پرسش هم تاکید کرد: ما هم اکنون تعداد زیادی بازیکن داریم. بعضی کارهای تاکتیکی را می شود با ۲۸ بازیکن انجام داد، ولی گاهی به فوتبال درون تیمی می رسیم که بیش از ۲۲ بازیکن نمی توانند بازی کنند، بنابراین بازیکنان به تناوب کنار می روند و مجبوریم تند تند بازیکنان را جابه جا نماییم. با این اوصاف نه وحید امیری، بلکه برخی از بازیکنان وقتی درحال فوتبال درون تیمی هستیم مجبورند کنار زمین تمرین کنند. این هم همه جای دنیا بوده است. این اتفاق برای من در هامبورگ و بایرن مونیخ هم افتاده است. شاید در دو بازی اول هم بازی نکردم، ولی بازی سوم فیکس تیمم بودم. تمرینات و برنامه ریزی ما مسایل شخصی نیست، شاید از بیرون این طور به نظر بیاید، ولی حقیقت این نیست.
قطعاً خون وحید امیری از ستاره های بزرگ دنیای فوتبال همچون کریستیانو رونالدو، لیونل مسی، ژاوی، لوکا مودریچ، اینیستا و فوتبالیست هایی از این دست که تعدادشان در حوصله این گزارش نمی گنجد رنگین تر نبوده و نیست. تمام این فوتبالیست ها و نفراتی همچون آنها با ورود به محدوده سنی بالای 34 سال و بازنشستگی به خاطر سیاستهای مالی و فنی باشگاه از تیم های تراز اول باشگاهی جدا شده و به باشگاه هایی در کشورهایی با سطح لیگ پایین تر رفتند تا ضمن درآمدزایی همچنان در فضای فوتبال حضور داشته باشند.
این مبحث که «هیچ چیز ابدی نیست» اساسا فقط شامل حال منابع طبیعی و ذخایر مالی و اندوخته های خوراکی نیست بلکه این مورد به بحث فیزیولوژیکی بدن انسان هم ارتباط مستقیم و من تومن دارد. این که یک فوتبالیست ۳۷ ساله توانایی یک بازیکن ۱۷ ساله مانند «لامینه یامال» ستاره فوتبال اسپانیا را ندارد بر کسی پوشیده نیست و اساسا نمی توان فوتبالیستی با ۲۰ سال سن پایین تر را در کنار یک فوتبالیست با ۳۷ سال قرارداد و در تیمی همچون بارسلونا در لالیگا به میدان فرستاد.
در این که وحید امیری فوتبالیست بزرگی بوده و در سطح ملی بازی های درخشانی انجام داده (هنوز صحنه لایی زدن امیری به جرارد پیکه در جام جهانی از اذهان فراموش نشده) شکی نیست اما به واقع هیچ چیز ابدی نیست و عاقبت هر مسیری نقطه پایان است منهای ذات احدیت. آنچنان که امیری در اردوهای اخیر تیم ملی هم بواسطه جوانگرایی دیگر از جانب امیر قلعه نویی دعوت نشده و عملاً شانس حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ را از دست خواهد داد.
وحید هاشمیان گرچه الفبای فوتبال را در ایران آموخت اما دوران اوج فوتبال خویش را در یکی از با دیسیپلین ترین کشورهای اروپایی و حتی جهان گذراند و همان جا توانست مدرک A لایسنس فوتبال اروپا را دریافت کند. چنین فردی با آموخته های آنچنانی اساسا در لحظاتی که باید بین احساس و منطق یکی را انتخاب نماید نگاه ایرانی را کنار گذاشته و بر مبنای آموخته هایش طبق قوانین روز فوتبال جهان بیشتر از هر چیز موفقیت کلی و جمعی تیم پرسپولیس با میلیونها هوادار را درنظر می گیرد و سپس تصمیمش را اتخاذ می کند.
مقاومت و سخت گیری وحید امیری در عدم پذیرش این مورد شاید به وضعیت روحی روانی ما ایرانیان ارتباط مستقیم پیدا کند اما بی گمان وحید امیری هم اگر روزی در جایگاه وحید هاشمیان قرار بگیرد و مدرک مربیگری اش را در کشور سختگیری همچون آلمان دریافت کند متوجه خواهد شد که منافع تیمی هیچگاه فدای منافع فردی نشده، نمی شود و نخواهد شد.
جا دارد وحید امیری هم همچون ستاره های بزرگ فوتبال که اغلب ترجیح می دهند سالیان آخر فوتبالشان را در همان باشگاه ها یا شهرهایی که از آنجا به عرصه فوتبال عرضه شدند سپری کنند حالا که نه به تیم ملی دعوت می شود و نه تیمی مانند پرسپولیس یا تیم های بالای جدولی خواهان به خدمت گیری اش هستند، حضور تیم خیبر خرم آباد در لیگ برتر را به فال نیک گرفته آنرا مغتنم شمرده و با بازی برای این باشگاه که متعلق به شهر زادگاهش است از عالم فوتبال خداحافظی کند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب