مهر در گزارشی بررسی كرد؛
کمبود مسئول برای پست های مهم ورزش
اسب من: انتخاب سرپرست جدید برای کاروان بازی های آسیایی باردیگر ضعف بزرگ ورزش کشور را عیان کرد؛ ضعفی که حکایت از محدود بودن مهره های کارآمد برای مسئولیت های بزرگ دارد.
به گزارش اسب من به نقل از مهر، معضلی که سالهاست بخش های مختلف ورزش ایران را آزار می دهد، در دوره های اخیر بازی های المپیک و آسیایی به یکی از دغدغه های کمیته ملی المپیک در ارتباط با کاروان های اعزامی به این بازی ها تبدیل گشته به شکلی که همیشه برای انتخاب سرپرست این کاروان ها «نام های تکراری» مطرح بوده اند.
این موضوع برای انتخاب سرپرست جدید کاروان اعزامی به بازی های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو مجدداً عیان شد طوریکه بررسی های جدی برای تصمیم گیری فقط محدود به دو گزینه شد!
نشست تعیین کننده هیأت اجرائی کمیته ملی المپیک دراین زمینه روز سه شنبه تشکیل شد و طی آن مناف هاشمی به عنوان سرپرست کاروان اعزامی به چین برگزیده شد. فردی که هیچ تجربه ای از مدیریت و کارهای اجرائی در رویدادهای ورزشی ندارد ولی حالا مقرر است کاروان آسیایی که بزرگترین کاروان ایران در تمام رویدادهای ورزشی بشمار می رود را مدیریت کند.
مهمترین پیشینه ورزشی مناف هاشمی از حضور در وزارت ورزش آنهم به عنوان مدیر توسعه منابع مالی و انسانی در کارنامه کاری اش ثبت شده است، او با این پیشینه دبیرکل کمیته ملی المپیک شد و حالا هم یکی از با اهمیت ترین حکم های محمود خسروی وفا را به نام خود ثبت کرده است.
دبیرکل بالاترین مقام اجرائی در کمیته ملی المپیک به حساب می آید، از این حیث همزمانی مسئولیت دبیرکلی و سرپرستی کاروان به پیشبرد سریع برنامه ها کمک می نماید اما از طرفی اشتباه و بیراه نیست اگر ادعا نمود چاره ای جز این انتخاب نبوده است چون برای تعیین سرپرست کاروان ایران گزینه های حاذق و لایق زیادی روی میز اعضای هیأت اجرائی نبود تا دست شأن برای انتخاب باز شد طوریکه مانند بسیاری از ادوار با اهمیت ترین و به صورتی نخستین و آخرین گزینه موردنظر نصرالله سجادی بود که برای بازی های المپیک ۲۰۲۰ توکیو هم مسئولیت کاروان اعزامی به توکیو را بر عهده داشت اما این دفعه حاضر نشد عهده دار مسئولیت مهم و خطیر سرپرستی شود.
در اینکه سجادی مدیری باتجربه و کاربلد در این حوزه می باشد شکی نیست اما آنچه مورد تاکید و توجه است، حلقه گمشده بزرگ ورزش ایران در «تربیت» و «پرورش» مدیرانی است که بتوانند پست های کلیدیِ اینچنینی را با شایستگی و کاربلدی در اختیار بگیرند تا در این مواقع و برای تصمیم گیری و انتصاب، با محدودیت انتخاب مواجه نشد.
ورزش ایران در ادوار مختلف بازی های آسیایی و المپیک حضور داشته است، پس از پیروزی انقلاب اسلامی فرصت سرپرستی کاروان اعزامی به این بازی ها میان چند گزینه محدود مانند نصرالله سجادی، بهرام افشارزاده، شاهرخ شهنازی و … دست به دست شده است طوریکه هر یک سابقه حداقل دو سه دوره سرپرستی در این رویدادها را دارند.
اینکه تجربه یک دوره سرپرستی در هر رویدادی می تواند کلید و اهرمی مهم و تأثیرگذار جهت شرکت در رویداد دیگر باشد غیرقابل انکار بوده و طبیعی است که مبنای تصمیم گیری قرار بگیرد اما قدر مسلم آنکه «مدیریت تمام و کمال» می تواند کاراآمدتر از هر فاکتور دیگری حتی تجربه در سرپرست شدن برای کاروانی باشد که نماینده ورزش ایران در جامعه بین المللی می شود.
این مدیریت تمام و کمال، مواردی مانند کاربلدی، تسلط به زبان انگلیسی، زمان شناسی، برنامه ریزی، اشراف به حوزه های مختلف ورزشی، برخوردار بودن از علم روابط بین الملل و … را شامل می شود؛ فاکتورهایی که حتما کمتر مدیری در ورزش ایران بطور کامل از آنها برخوردارست وگرنه چرا در مواقع لزوم با کوچک بودن دایره گزینه ها و محدود شدن نام ها برای مسئولیت های بزرگ مواجه می شویم؟
مسئولیت هایی مانند ریاست فدراسیون ها، سرپرست کاروان ورزش ایران، ریاست آکادمی ملی المپیک و … همچون مواردی است که تا حالا ورزش ایران فکری به حال تربیت نیروهای مختصص برای آنها نکرده است و بنا بر این است که برای سر و سامان دادن به وضعیت مجموعه ای بزرگ مانند آکادمی ملی المپیک که درگیر با همه فدراسیون هاست فردی مانند علیرضا پاکدل به کار گرفته می شود که همزمان ریاست فدراسیون هندبال را هم بر عهده دارد.
نبود گزینه های حاضر و آماده برای سپردن صندلی های مهم به آنها، ضعفی است که از گذشته وجود داشته و با شرایط فعلی بطور قطع در آینده هم سوهان روح ورزش کشور خواهد بود مگر این که برای آن چاره ای اساسی اندیشیده شود نه این که به انتصاب هایی بسنده شود برای گذر کردن از یک دوره و مرحله.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب