۱۳۹۹ با سریع ترین مرد ایران
اسب من: حسن تفتیان می گوید شرایط حاکم بر ایران و جهان در سال 1399 او را ناامید کرد و تنها سه ماه پایانی سال اوضاع بهتر شد.
حسن تفتیان، سریع ترین مرد ایران در گفت و گو با ایسنا به تحویل سال ۱۳۹۹ همراه با شیوع ویروس کرونا و اتفاقاتی که برای ورزش کشور در این سال افتاد، اشاره نمود و اظهار داشت: سال جالبی بود، همه دلشان می خواست کنار هم باشند و مسافرت بروند اما مجبور شدند در خانه بمانند چون وضعیت خاصی برای مردم جهان به وجود آمده بود. من هم روزهای آخر سال ۱۳۹۸ بود که از اردوی فرانسه به ایران برگشتم که خاص ترین سفرم بود چون شیوع بیماری، ترس و شرایط عجیبی را ایجاد کرده بود. بنا بر این با رعایت پروتکلهای بهداشتی در تهران ماندم، تحویل سال تنها بودم و حتی کنار خانواده ام نرفتم.
روزهای اول شیوع بیماری فکر می کردید بیش از یک سال درگیر آن باشیم؟
همه آن اوایل منتظر بودیم که با آمدن تابستان کمی از بار بیماری کم شود که البته اتفاق هم افتاد چون دنیا سازگارتر شد و از شوک اولیه بیرون آمد اما به تدریج مشخص شد که این فرآیند یک روزه تمام نمی گردد و تا زمانی که واکسن به تولید انبوه نرسد زمان می برد. علاوه بر این زمانی که المپیک به تعویق افتاد فهمیدم که طول می کشد.
شیوع کرونا تا چه حد روی کار شما تاثیر گذاشت؟
با اهمیت ترین سال دوران ورزشم به بیکارترین سال تبدیل شد. سه ماه اول ۹۹ در خانه قرنطینه بودم، پس از آن هم اردو و مسابقه خاصی نداشتم. از طرفی فدراسیون با سرپرست اداره می شد و حمایتی از من نمی کرد. با این وجود به صورت شخصی یک اردو در فرانسه برگزار کردم و در چند مسابقه شرکت کردم که بد نبود. در کل ۷۰ درصد سال خوب نبود تا اینکه از آبان و با انتخاب رئیس فدراسیون کار را جدی تر شروع کردم و خوشبختانه در سه ماه آخر سال اتفاقات خوبی هم افتاد.
شیوع بیماری، تعویق مسابقات مختلف و عدم حمایت ها شما را ناامید نکرد؟
نیمه اول سال خیلی به همه سخت گذشت و بدون هیچ حمایتی تنها ماندیم. از جانب دیگر با آنکه ورزشکار حرفه ای باید در هر شرایطی بدن خودرا آماده نگه دارد، نبود حمایت و به هم ریختگی اوضاع من را ناامید کرد اما خوشبختانه آن شرایط سخت را پشت سر گذاشتم و پس از آن هم اتفاقات خوبی افتاد. البته در آن شرایط بد هم بیکار نبودم، تمرین می کردم و عملکردی که امسال داشتم نتیجه همان است.
در سالی که گذشت اتفاقات جدیدی مثل ورود به عرصه مدلینگ را تجربه کردید، از این دست تجربه ها بگویید.
در سال ۹۹ کنار ورزش دو اتفاق خیلی خوب برایم افتاد؛ اول اینکه در رشته مدیریت ورزشی به مقطع دکتری دانشگاه تهران وارد شدم و دیگری هم ورود به عرصه مدلینگ وارد بود که کارهای خوبی کردیم و استقبال خوبی شد. امیدوارم این روند ادامه داشته باشد. البته هم اکنون ۱۰۰ درصد زمانم به ورزش اختصاص دارد اما پیش بینی کرده ایم که پس از المپیک کارهای جدی تری انجام بدهیم.
در کل سال ۱۳۹۹ را به چه صورت دیدید؟
آن را به دو بخش ۹ ماهه اول و سه ماهه آخر تقسیم می کنم. بخش اول واقعا سخت، سردرگم و استرس زا بود اما شرایط در بخش دوم بهتر شد، با امید جلو رفتم که این نوید را داد که روزهای خوبی پیش رو است. فکر می کنم آیه "فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا" خیلی به درد سال ۹۹ می خورد. همه دنیا روزهای سخت و تیره ای داشتند و دارند که با پشت سر گذاشتن آن، آرزوی لحظات بهتری برای مردم دنیا و کشورم دارم.
برنامه ورزشی شما در سال ۱۴۰۰ چگونه است؟
در شروع سال و ایام عید هم تمریناتم را دنبال می کنم و برنامه ای برای تعطیلی ندارم. البته در ایام اول کنار خانواده ام هستم و پس از فصل داخل سالن تمرینات سبک تری را انجام می دهم اما اواخر فروردین باردیگر اردوهایم را در فرانسه و زیر نظر مربی، جدی تر دنبال می کنم. اساسا المپیک با اهمیت ترین هدف هر ورزشکاری است که در سال جدید برگزار می گردد و هدف من هم موفقیت در این بازی هاست.
از طرفی دیگر با توجه به این که در رشته ما رکوردها تعیین کننده هستند، اهتمام می کنم رکوردم را بهبود ببخشم و به زیر ۱۰ ثانیه برسم چون فاصله ام کم و انگیزه ام زیاد است و اساسا تکرار آن در المپیک اتفاق خوبی رقم می زند. بسیاری از کشورهای بزرگ دنیا که در دوومیدانی هم مطرح هستند، دوست دارند که ورزشکارانشان زمان زیر ۱۰ ثانیه را ثبت کنند چون جزو سریع ترین رکوردهای دنیا و کلید ورود به سطح فوق حرفه ای در دوهای سرعت است. امیدوارم شرایط خوب و اردوها منظم باشد تا این کار را انجام بدهیم.
دوومیدانی ایران در سالهای گذشته افت زیادی داشته، به نظر شما باید چه برنامه ای را در پیش بگیریم تا شاهد روند رو به رشدی در این رشته باشیم؟
این رشته به سبب گستردگی و تعداد ماده های زیاد خوبی ها و بدی هایی دارد؛ خوب از این جهت که می توان مدال های زیادی در بازی های المپیک، آسیایی و جهانی کسب نمود و بد هم از این نظر که کار برای رئیس فدراسیون دشوار است چون مدیریت تعداد زیاد ورزشکاران و برگزاری مسابقات زیاد جای کار دارد. همین طور رشته ای زمان بر است و کسب نتیجه در آن به حمایت مستمر نیاز دارد. اینطور نیست که ورزشکار طی یک سال به طلای آسیا یا المپیک برسد، حتی کشورهای پیشرفته هم با وجود استعدادهای زیاد، سرمایه گذاری طولانی مدت می کنند و زمان زیادی را به ورزشکاران می دهند تا موفق شوند.
برنامه ریزی در دوومیدانی به ورزش کشور کمک می نماید چون می توانیم در مسابقات مهم مدال های زیادی داشته باشیم و از جانب دیگر بالا رفتن سطح آن به رشته های دیگر کمک می نماید. باتوجه به شناختی که از مسئولان فدراسیون دارم در حال انجام کارهای خوبی هستند. امیدوارم روی جوانان و نوجوانان سرمایه گذاری کنند تا به تیم ملی بزرگسالان اضافه شوند و دوومیدانی ترقی کند.
منبع: asbeman.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب