مهر در گزارشی بررسی كرد؛
پروژه های نیمه كاره ای كه تعدادش تكان نمی خورد
با وجود تغییر چند دولت و شعارهایی که وزیران ورزش و معاونانشان در مورد تکمیل پروژه های ورزشی داده اند اما در سال های اخیر تعداد ورزشگاه های نیمه کاره تغییر نکرده و روی ۴ هزار پروژه مانده است!
خبرگزاری مهر - گروه ورزش: «پروژه های ورزشی» تکه کلام مشترک تمام مدیران وزارت ورزش در حوزه های مختلف و مربوطه است که بخصوص در روزهایی مانند هفته دولت و دهه فجر از آن و اقدامات انجام شده برای تکمیل و بهره برداری از آنها بعنوان اهرمی جهت تشریح فعالیت ها و اقدامات موثرشان استفاده می نمایند حال آنکه بررسی و مقایسه صحبت های این مسؤلان در «بازه های زمانی مختلف» خلاف این ادعاها را ثابت می کند.
در آغاز بررسی این حقیقت ذکر این مورد لازم است که وزیر پیشین ورزش و جوانان یعنی محمود گودرزی به علت تعدد پروژه های نیمه تمام و ضرورت به سرانجام رساندن آنها، ساخت پروژه های جدید ورزشی را غیرقابل انجام عنوان کرده بود. این یکی از مهم ترین موضوع هایی بود که گودرزی سال ۹۳ در یکی از دیدارهای مجلسی - ورزشی خود به آن تاکید داشت.
بعد از آن و همزمان با افتتاح دولت دوازدهم، ممنوعیت ساخت پروژه های جدید ورزشی تا زمان به اتمام رسیدن پروژه های بلاتکلیف مورد تاکید و توجه قرار گرفت تا آنجا که مسعود سلطانی فر وزیر ورزش و حسن کریمی مدیرعامل شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی هم در بعضی نشست ها و اظهارنظرهای خود آنرا یادآور شدند و اینکه تعریفی برای پروژه های جدید نیست چونکه اهتمام وزارت ورزش بر تکمیل طرح های نیمه کاره و آماده کردن آنها برای بهره برداری است.
حال آنکه ۶ سال از دوره محمود گودرزی و تاکیدی که بر به بهره برداری رساندن پروژه های نیمه تمام داشت، می گذرد. دوره مدیریتی سلطانی فر و کریمی هم تا چندماه دیگر تمام می شود اما در آمار و ارقام در ارتباط با تعداد پروژه های نیمه تمام تغییری به وجود نیامده است.
پروژه های همیشه نیمه تمام در ورزش
محمود گودرزی یک سال پس از ورود به وزارت ورزش یعنی همان سالی که بر غیرقابل انجام بودن ساخت پروژه های جدید برای ورزش تاکید کرده بود، از ۳ هزار و ۳۰۰ پروژه نیمه تمام ورزشی در کشور اطلاع داده بود و اینکه باید برای به بهره برداری رساندن آنها برنامه داشت. همان سال نصرالله سجادی معاون وقت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای هم این گونه اعلام نموده بود که ۳ هزار پروژه نیمه تمام در کشور وجود دارد.
جالب اینکه از آن سال تا به امروز و طبق اعلامی که مدیران وزارت ورزش در زمان های مختلف داشته اند، تعداد پروژه های نیمه تمام ورزشی کاهش نداشته است - به جز یکی دو مورد که به نظر می آید دلیل آن اشتباه در اعلام آمار و ارقام است- مروری کوتاه بر اعلام رسمی مدیران در این حوزه گویای این مهم است:
سال ۹۳
* محمود گودرزی وزیر ورزش در دولت یازدهم: ۳ هزار و ۳۰۰ پروژه ورزشی نیمه تمام داریم
سال ۹۴
* مناف هاشمی معاون وقت وزیر: ۴ هزار پروژه نیمه تمام ورزشی در کشور وجود دارد
سال ۹۵
* مسعود سلطانی فر وزیر ورزش در دولت دوازدهم: ۴ هزار پروژه نیمه تمام ورزشی در کشور نیازمند اختصاص اعتبارات است
سال ۹۷
* ژاله فرامرزیان معاون وزارت ورزش: ۴ هزار پروژه ورزشی در کشور وجود دارد
سال ۹۸
* مسعود سلطانی فر وزیر ورزش: ۳ هزار و ۵۰۰ پروژه ورزشی در کشور وجود دارد
سال ۹۹ (بهمن ماه)
جمشید تقی زاده معاون وزیر ورزش: ۲۵۰۰ طرح نیمه تمام ورزشی در کشور وجود دارد
سال ۹۹ (اسفندماه)
* ژاله فرامرزیان: چهار هزار پروژه ورزشی نیمه تمام در کشور وجود دارد
افتتاح های نمایشی یا قول و قرارهای کارساز
افتتاح پروژه های ورزشی به تعداد مختلف یکی از مواردی است که مدیران وزارت ورزش در روزهایی مانند هفته دولت یا دهه فجر به کرات از آن بعنوان برنامه ویژه خود برای این ایام یاد می کنند و حتی با استناد به آن سرانه ورزش کشور را هم رو به افزایش نشان می دهند. حتی برای افتتاح این پروژه ها، وزیر ورزش و معاونانش در طول سال سفرهای زیادی پیش روی خود قرار می دهند.
با این اوصاف انتظار می رود مقایسه آمار و ارقام اعلام شده در ارتباط با پروژه های نیمه کاره در طول چند سال متوالی روند رو به کاهش داشته باشد اما «چرا با وجود افتتاح های متوالی و تاکید مداوم بر عدم کلنگ زنی جدید، تغییری در تعداد پروژه های نیمه تمام به وجود نیامده و همچنان رقم ۴ هزارتایی در این حوزه ملاک است؟»
شاید افتتاح هایی که انجام آن در کارنامه مدیران ثبت می شود بگونه ای نیست که پروژه موردنظر قابلیت استفاده و بهره برداری داشته باشد و بنابراین در لیست پروژه های نیمه تمام باقی می ماند تا شاید زمانی بگونه ای تکمیل شود که قابلیت استفاده و بهره برداری پیدا کند. شاید هم این مدیران در مراودات پشت پرده مجلسی شان، قول و قرارهایی با طرفین خود برای رسیدگی به سرانه ورزشی استان آنها و راه اندازی ورزشگاه جدید می دهند و همین سبب می شود که از یک طرف هرچه از پیمانه پروژه های نیمه تمام کم می شود، از سوی دیگر به آن اضافه شود.
اگر هیچیک از این دو مبحث پاسخی برای سوال مطرح در ارتباط با دلیل عدم تغییر تعداد پروژه های نیمه تمام در طول چند سال متوالی نیست، چه پاسخ قانع کننده ای را میتوان برای این مورد داشت؟
وارثی برای این ارثیه ها نیست
آنچه مسلم است تعداد زیادی پروژه ورزشی با پیشرفت فیزیکی مختلف در کشور روی زمین مانده که حتی اختصاص ۰/۲۷ درصد از سهم مالیات بر ارزش افزوده به ورزش و واگذاری به بخش خصوصی هم نتوانسته تعداد آنها را به اندازه ای کم کند که باری از روی دوش ورزش برداشته شود.
این پروژ ه هایی که روی دست ورزش مانده اند نتیجه اقدامات بدون پایه و اساسی است که دولت ها و مسؤلان در بازه های زمانی مختلف برای کلنگ زنی داشته اند. جالب اینکه هیچ مدیر و مسئولی هم نتیجه این اقدامات را به گردن نمی گیرد و هر یک وجود چنین پروژه هایی را ارث دولت قبل و مدیرانش معرفی می کند کما اینکه حسن کریمی در نخستین نشستی که پس از ورود به شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی با نمایندگان رسانه ها داشت، این گونه اظهار داشت که بیشترین پروژه های ورزشی در سال ۸۸ کلنگ زنی شده اند.
در هر صورت اینکه مدیریت نادرست و عدم نیازسنجی مناسب ارثیه های ناخواسته زیادی برای ورزش گذاشته که خواهانی از میان وارثین ندارد. بیشترین مانور هر یک از آنها (وارثین) در مورد این پروژه های روی دست مانده در ارتباط با رقم های میلیاردی می شود که برای تکمیل شان لازم است اما در عمل سرعتی برای رسیدگی به این پرونده قطور در ورزش حس نمی گردد.
طولانی شدن ساخت و تکمیل پروژه های ناتمام ورزشی سبب شده بنای بعضی از آنها بخصوص آنهایی که عمرشان در ارتباط با سالهای دور می شود فرسوده شود. بخش های ساخته شده در بعضی پروژه ها هم به علت رها شدن و عدم رسیدگی بموقع نیازمند بازسازی و نوسازی است. به جاست برای تکمیل پروژه های نیمه تمام باید اولویت بندی صورت بگیرد و با تدبیر مناسب نسبت به اتمام آنها اقدام گردد. شاید این گونه بتوان خواب پروژه های نیمه تمام را در ورزش تعبیر کرد.
منبع: اسب من
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب