دست خالی ركابزنان جاده در آسیا؛
دفاع مربی دوچرخه سواری از نتایج ایران
به گزارش اسب من، مربی تیم دوچرخه سواری جاده ایران نتایج رکابزنان در حالی که برنامه ریزی، امکانات، تجهیزات و حامی ندارند را بهتر از این ندانست و اظهار داشت: نقد بر چیزی که وجود ندارد، عبث است.
به گزارش اسب من به نقل از مهر، رقابت های دوچرخه سواری قهرمانی آسیا در دو بخش پیست و جاده در مالزی و تایلند برگزار شد که حاصل تلاش رکابزنان تنها دو مدال طلا و نقره در قسمت پیست بود. در قسمت جاده در حالیکه رکابزنان در ادوار گذشته نتایج مطلوبی گرفته و حتی در آخرین دوره حضورشان صاحب مدال برنز تیمی زنان و مردان در تایم تریل شده بودند این دفعه هیچ سهمی در مدال ها نداشتند.
احسان سلیمانیان مربی و آنالیزور تیم ملی دوچرخه سواری کشورمان در قسمت استقامت جاده که تنها دو ماه در رأس تیم ملی بوده و تنها فرصت برگزاری چند اردوی تدارکاتی و یک تور چند روزه در ترکیه را برای هماهنگی های مقدماتی تیم برعهده داشته است در گفتگو با خبرنگار مهر تحلیلی را پیرامون این رویداد عرضه داد.
وی در این گفتگو بر فاصله زیاد دوچرخه سواری ایران و آسیا، دفاع از عملکرد رکابزنان با عنایت به نبود تجهیزات، عدم برنامه ریزی و نبود مسابقه در مقابل غول های آسیا، انتقاد از فرهنگ عجول بودن مسئولین ورزشی و انتقادهای بدون کارشناسی و … اشاره داشت.
برنامه ریزی چهار ساله در مقابل برنامه ریزی چند ماهه
مربی تیم ملی دوچرخه سواری کشورمان در ابتدا اظهار داشت: خوشبختانه تیم ملی با مدال های طلا و نقره در قسمت نیمه استقامت برگشت ولی مسابقات قهرمانی آسیا با پنج سال گذشته بسیار متفاوت بود. دلیل آن هم این بود که تیم ها معمولا برنامه ریزی های مدون چهار ساله انجام می دهند و سال جاری سال چهارم برنامه ریزی آنها و به عبارتی در اوج آمادگی عملکرد چهار ساله خود بودند. چون که باید سال جاری تکلیف سهمیه المپیک را مشخص کنند و از سویی در بازی های آسیایی نتیجه بگیرند.
۱۰۱۳ کیلومتر مسابقه برابر نبود مسابقه داخلی!
وی اضافه کرد: همه تیم های حاضر چه در قسمت جاده و چه در قسمت پیست پس از بازی های آسیایی جاکارتا ۲۰۱۸ مطابق برنامه مشخصی پیش رفته اند. نمونه بارز آن تیم نیمه حرفه ای ازبکستان بود که نشان دادند در قسمت بانوان چه برنامه ریزی دقیقی را در این چند سال داشته اند. آنها همین هم اکنون در رده هفدهم جهان هستند و فکر می کنم این جایگاه برای یک تیم آسیایی برای اولین بار است که به دست می آید. این تیم تا همین هم اکنون هم با این رنکینگ ۲ سهمیه المپیک پاریس را برای خود قطعی کرده است. ورزشکار دختر تیم ازبکستان در رده سنی جوانان در ماده تایم تریل مانند ورزشکار بزرگسالان مسلط و حرفه ای رکاب میزد. این ورزشکار سال جاری ۱۰۱۳ کیلومتر مسابقه جهانی داده، در صورتیکه نماینده ما خانم ایرانمنش حتی مسابقه داخلی هم نداشته است!
آنالیزور تیم ملی دوچرخه سواری کشورمان بیان نمود: در قسمت تایم تریل انفرادی باید اظهار داشت که این ماده بسیار تخصصی است و ورزشکاران آن باید به صورت پیوسته در کل سال تمرین و مسابقه در این ماده داشته باشند. بیشتر تیم ها تلاششان برای کسب مدال در این بخش بود و ما در این شرایط حرفی برای گفتن نداشتیم چون کاری نکرده بودیم. ورزشکار جوان ما هیچگاه ۳۰ کیلومتر تایم تریل مسابقه نداده بود. اما ما در قسمت جاده پتانسیل بهتر و شانس بیشتری داشتیم که بازهم با عنایت به کامل نبودن نفرات تیم و یک دست نبودن تیم نتایج راضی کننده ای کسب نشد.
وی افزود: تیم بزرگ و قدرتمند ژاپن هم با ۹ ورزشکار در این مسابقات حاضر بود که تنها یک مدال برنز گرفتند وعنوان ششمی گنج خانلو در میان ۹۰ ورزشکار قدرتمند، از مدال برنز آراشیرو که از مسابقات ولتای کاتالونیا، بوستون لیژ و جیروی ایتالیا آمده بود کمتر نبود. تیم امارات هم با آن همه امکانات تنها یک مدال گرفت. با این شرایط نتایج تیم ما در مقایسه با نبود تجهیزات و نبود تدارکات و رهاشدگی بد نبود.
ورزشکاران حامی داشته باشند کمتر از طلا نمی گیرند
مربی تیم ملی دوچرخه سواری جاده کشورمان افزود: لبیب در رده سنی زیر ۲۳ سال پتانسیل ۵ نفر برتر را داشت و همچنین یعقوبی در جوانان. گنج خانلو هم اگر ورزشکار حامی قدرتمندی مثل نفرات تیم قزاقستان داشت، کمتر از طلا نمی گرفت. در قسمت استقامت جاده تیم ما بدشانسی آورد. این مرحله بشدت استراتژیک بود و ما با وجود این که در دسته پیشتاز بودیم دستمان از مدال کوتاه ماند.
وی بیان نمود: در قسمت پیست هم خوشبختانه گنج خانلو و یعقوبی توانستند مدال پرارزش طلا و نقره بگیرند. اما در رشته های المپیکی مانند اومنیوم حریفان بشدت قدرتر بودند، هم برنامه ریزی داشتند و هم تجهیزات به روز دنیا که ما از همه آنها در خلال چند سال قبل بی بهره بودیم. محمد و پوریا با هوش و با مردانگی به جنگ غول های آسیا رفتند و برای ایران مدال گرفتند.
وی تصریح کرد: معتقدم ورزشکاران ما پتانسیل موفقیت های بزرگ را دارند اما حمایت، سیستم و برنامه ریزی دراز مدت ندارند بنابراین هم در جلسات درون اردویی، هم به ریاست فدراسیون و هم در خبرگزاری ها اعلام کردم که هدایت یک تیم آماتور را در دست گرفته ام.
منتقد و کارشناس فنی هم باید حرفه ای باشد
سلیمانیان با اشاره به اینکه دوچرخه سواری امروز بشدت حرفه ای و مدرن است، اظهار داشت: وقتی دوچرخه سواری دنیا یک رشته حرفه ای است اساسا کارشناسان آن هم باید حرفه ای باشند. حرفه ای بودن چند اصل دارد، ابتدا حرفه اصلی یک کارشناس حرفه ای یعنی محل درآمد اصلی و اولویت شغلی اش باشد مانند دوچرخه سوار حرفه ای. ثانیاً کارشناس حرفه ای باید پیوسته در رویدادهای بزرگ جهانی مانند مسابقات بزرگ اروپایی، کمپ ها و سمینارها حاضر باشد تا با دید وسیع و دانش روز نقد کند. چنین شخصی را من در ایران نمی بی نم.
نقد بر چیزی که وجود ندارد عبث است
وی بیان نمود: منتقد باید سیستمی که ساختار دارد را نقد کند نه سیستمی که از پایه خراب و ویران است. خرابه را باید با راهکار و تلاش و همدلی آباد کرد. نقد بر چیزی که وجود ندارد عبث است. به قول مولوی «لاشیی بر لاشیی عاشق شده است»! مدیریت، ورزشکاران، مربیان و نتایج روز گذشته هیچ ربطی به دوچرخه سواری امروز ندارد. باید واقع بین باشیم و این قد ر به گذشته ها و نتایج سالهای گذشته استناد نکنیم. این «آب در هاون کوبیدن » ها را کنار بگذاریم و حداقل کمی در مقابل دوچرخه سواری مدرن دنیا تواضع بخرج دهیم تا یاد بگیریم و تغییر در دنیای دوچرخه سواری جهان و نقصهای خودمان را پذیرا باشیم بلکه بتوانیم واقع بینانه برنامه ریزی کرده و در آینده به روزتر شویم.
نقد ۴۰ روز مربیگری، لمپنیسم ورزشی است
مربی جوان دوچرخه سواری کشورمان با تکیه بر این که تنها ۴۰ روز در راس این تیم بوده است اظهار داشت: دوچرخه سواری حرفه ای یک ورزش دراز مدت است بدینگونه که تیم ها معمولا برای اهداف خود برنامه های ۴ و ۸ ساله طراحی می کنند. این که فکر نماییم یک تیم که یکسال رها شده است و در ۴۰ روز به جای ۴ سال می تواند معجزه کند و نتیجه خاصی بگیرد دیوانگی محض است. تیم ما از بازی های کشورهای اسلامی به مدت هشت ماه رها شده بود و تنها در این دو ماه برنامه ریزی داشت.
وی خاطرنشان کرد: گناه بزرگی است اگر تیم ما در ۴۰ روز از تیمی مانند ازبکستان با کار شبانه روزی ۴ ساله بهتر باشد. ما در ۴۰ روز بیشتر از ۳۵ ورزشکار را برای پیست و جاده، مدیریت، برنامه ریزی و طراحی تمرین کردیم. بیشتر از ۵ اردو داشتیم و در مسابقه ۴ مرحله ای ترکیه شرکت کردیم. از نظر خودم کم کاری ای نبوده است. ما حتی وقتی فدراسیون تعطیل می شد تا پاسی از شب درحال کار بودیم. وظیفه اصلی ما در ۴۰ روز، بیشتر سازماندهی و برنامه ریزی بود تا مربیگری.
آنالیزور دوچرخه سواری کشورمان افزود: آثار مربیگری در دوچرخه سواری حرفه ای بسته به پتانسیل ورزشکارانش حداقل از یکسال بعد آشکار می شود. منتقدی که عملکرد ورزشکاران را به مربی نسبت دهد کاملا آماتور و ناپخته است و اساسا حرفه ای نیست. به عنوان مثال تنها شخصی که طی یکسال گذشته زیر نظر من بود و بهترین نتیجه را گرفت محمد گنج خانلو بود. این یعنی اگر کل تیم یکسال به صورت مدون و برنامه ریزی شده تمرین کنند می شود برای قهرمانی آسیای بعدی برنامه ریزی نمود.
از من خواستند فعلا تا بازی های آسیایی مربی تیم باشم
مربی دوچرخه سواری استقامت کشورمان عنوان کرد: یکی از دلایلی که بنده پذیرفتم مربی و آنالیزور تیم باشم، مدت زمان بیشتری بود که تا بازی های آسیایی داشتیم و هیچ مربی عاقلی برای آماده سازی تیم در ۴۰ روز برای قهرمانی آسیا قولی نمی دهد. بنده تا بازی ها ۶ ماه وقت داشتم و می شود تیم را به معیارها و استانداردهای حداقلی برای بازی ها رسانید. حضور در مسابقات قهرمانی آسیا فقط برای بدست آوردن یک «اشل» برای برنامه ریزی بهتر بود. بدون دانستن فاصله از رقبا هیچ گونه برنامه ریزی بلند مدتی قابل طراحی نیست.
وی تصریح کرد: به نظرم بهترین نتیجه برای ما از قهرمانی آسیا، آنالیز صحیح عملکرد خودمان و رقباست و تا زمانیکه طبق آنالیزها به عامل های قهرمانی آسیا نرسیده ایم باید اعزام ها را تا اطلاع ثانوی تعطیل و فقط برنامه ریزی و کار کند.
جریمه ۲۵۰ فرانکی در مقابل ۳۵ هزار فرانک برای دوپینگ و …!
مربی دوچرخه سواری کشورمان در مورد اتفاقات رخ داده شده در حاشیه مسابقات هم اظهار داشت: بحث جریمه ها در همه مسابقات و برای همه ورزشکاران تیم های مختلف رخ می دهد و مساله ای نبوده که تا این حد بزرگش کردند. من قبلاً اعلام نموده بودم که باید با لباس استقامت به میدان برود. آستین لباس یکی از ورزشکاران با کل تیم متفاوت بود و این اشتباه هم از جانب ورزشکار رخ داد که اصرار داشت با لباس سرعت پا بزند. این جریمه ۲۰۰ فرانکی در مقابل جریمه و بدهی ۳۵ هزار فرانکی بابت دوپینگ، جوایز و غرایم که به فدراسیون ارث رسیده و بدهکار است بسیار ناچیز است و به نظر می آید برخی می خواهند از آب گل آلود برای خود ماهی بگیرند. این دست از اتفاقات در مسابقات دوچرخه سواری برای بسیاری از کشورها می افتد. تیم بزرگ قزاقستان در مجموع بیشتر از ۱۰۰۰ فرانک بابت کارهای ساده جریمه شده بود.
وی افزود: در مورد مساله حسین عسگری چیزی که می دانم چاله ای بود که کمیته برگزاری مسابقات کنده بود و خودشان هم این مساله را قبول کردند. آنها در استارت لیستی که برای مدیر تیم ارسال کرده بودند استارت را از ساعت ۱۲ به ۲ تغییر داده بودند اما بامداد مسابقه مجدداً آنرا به ۱۲ بازگردانیده بودند. آنها در محل مسابقه جلسه ای با حضور مدیران تیم ها برای تفهیم این مورد گذاشته بودند و از حضور و اطلاع به مدیر تیم ما اطمینان حاصل نکرده بودند و این کوتاهی کمیسر و برگزار کننده است چون در همه جلسات مسئول جلسه حضور غیاب می کند. از طرفی چادر تیم ما کاملا از استیج شروع مسابقه پرت بود و مانند تیم های دیگر متوجه نشدیم. حسین عسگری ورزشکار با سابقه ای است و همیشه دو ساعت پیش از هر مسابقه در محل حضور دارد و همین سبب شد تا مسابقه را از دست ندهد. ما به این مساله اعتراض کردیم اما اگر کمیته برگزاری و داوران رسماً شکایت ما را قبول می کردند کل میزبانی و بحث ناظرین و برگزار کنندگان زیر سوال می رفت و این اتفاق نیافتاد.
فدراسیون فرهنگ انتقاد و تاب برنامه ریزی داشته باشد
وی بیان داشت: من در فرهنگ های ورزشی مختلفی در جهان بوده ام و به جرات میتوان گفت ایرانیان عجول ترین آدم ها هستند. این فرهنگ در ورزشی مثل دوچرخه سواری مانند سم است. همه ما انتظار داریم که در زمانی کوتاه بدون برنامه ریزی و معجزه گونه نتیجه کسب نماییم. این امری محال است و بنابراین است که پس از هر رویدادی که نتیجه نمی گیریم همیشه دست به یقه همدیگر هستیم.
سلیمانیان با اشاره به اینکه حداقل ۱۰ سال از چنین متد فسیلی در دوچرخه سواری می گذرد، اظهار داشت: ما فکر می نماییم که اگر نهالی کاشتیم، دیگری از آن برداشت نکند. بنظر من هیچ کار درستی در جهان مخفی نخواهد ماند و در زمان خودش همه به پاس آن کار درست، سپاسگزار خواهند بود. بهتر است که منتقدان، رسانه ها و مدیران در کوتاه مدت تمام توجه خویش را صرف تجهیز کردن تیم ملی و تجهیز انبار خالی فعلی فدراسیون کنند و با اتفاقات کوتاه مدت، هیجان زده نشوند و با صبر و حوصله به کادر فنی اجازه برنامه ریزی دراز مدت را بدهند تا شاید در یکی دو سال آینده وضعیت این رشته به شرایط با ثبات تر و ایده آل تری نزدیک شود. به قول مولوی «مدتی بایست تا خون شیر شد».
منبع: asbeman.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب